ငါ႔၀လံုး အၿမဲ၀ိုင္းတယ္........

 (ေဒါက္တာ ခင္ေမာင္ညိဳ၊ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာ ၄ ရက္၊ Eleven ဂ်ာနယ္မွ)

ေခါင္းေဆာင္သည္ အိပ္မက္ေတာ႔ မက္ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ အိပ္မက္ထဲတြင္ ေန၍မရ။ လက္ေတြ႔ဘ၀ကို ၀င္ေရာက္ရသည္။ လူအမ်ားက အိပ္မက္မက္ေနသူ (dreamer) ႏွင္႔ အလုပ္လုပ္သူ (doer) တို႔အၾကား မျပတ္မသား ေနၾကသည္။ ေခါင္းေဆာင္ကေတာ႔ အိပ္မက္မက္သူ (dreamer) မွ အလုပ္လုပ္သူ (doer) သုိ႔ ေျပာင္းႏိုင္ၾကသည္။ လူတိုင္း ထိုသုိ႔ ေျပာင္းလဲမႈျပဳလုပ္ႏိုင္သည္။  ထိုသို႔ ေျပာင္းလဲႏိုင္သူသည္ ေအာင္ႏိုင္သူျဖစ္မည္။ ဦးေဆာင္ဦးရြက္သူ ျဖစ္လာမည္။ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာေပမည္။

Jack D.Hodge က သူ၏ The Power of Habit စာအုပ္တြင္ အေလ႔အက်င္႔ (Habit) အေၾကာင္းကို ေအာက္ပါအတိုင္း ေဖာ္ျပထားသည္။ ပထမ မိမိကုိယ္ကို သံုးသပ္ၾကရမည္။ သင္လိုခ်င္သည့္ ေကာင္းေသာ အေလ႔အက်င္႔ကို တည္ေဆာက္ရမည္။ မေကာင္းေသာ အေလ႔အထကို ပယ္မည္။ အဲဒါဘာလဲ။ သင္ဘယ္လို လုပ္သိမွာလဲ။ သင္နဲ႔အတူ ေနထိုင္သူ။ သင္႔ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ သို႔မဟုတ္ မိတ္ေဆြမ်ားကို အကူအညီေတာင္းရမည္။ သင္ဘာျဖစ္ေနလဲ။ သင္႔အက်င္႔ ဘာေတြလဲဆိုတာကို သိရင္ သင္တိုးတက္လာမည္။ စပိန္စကားပံုတစ္ခုရွိသည္။ Self- knowledge is the beginning of self- improvement တဲ႔။ ဆိုလိုသည္မွာ မိမိကုိယ္ကို သိျခင္းသည္ မိမိကိုယ္ကို ျပဳျပင္ျခင္းပါပဲဟူ၍ ျဖစ္သည္။

မိမိ၏ အေလ႔အက်င္႔အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ တိုးတက္မႈကို ေႏွာင္႔ယွက္ဖ်က္ဆီးတတ္သည္။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အမ်ားစုသည္ သတိမျပဳမိၾကေပ။ အိုလီဗာ၀င္းဒယ္ဟုမ္းက “ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ အလြယ္တကူ သိႏိုင္သည္မ်ားကို သိရွိေစဖို႔ သင္ယူဖုိ႔ရွိေသးသည္” ဟု ေျပာျပခဲ႔သည္။ သူက ေအာက္ပါ ဥပမာကို ျပသည္။ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က အင္ဒီယာနာျပည္နယ္ အေနာက္ေတာင္ဘက္မွာေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿမိဳ႕ငယ္ငယ္ေလးကို ဆပ္ကပ္အဖြဲ႔တစ္ဖြဲ႔ေရာက္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿမိဳ႕သားမ်ားက ဆပ္ကပ္အဖြဲ႔ ရြက္ဖ်င္တဲႀကီး ေဆာက္ေနသည္ကို သြားေရာက္ ၾကည့္႐ႈၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ကေတာ႔ ဆင္ႀကီးေတြကို သေဘာက်သည္။ “ႀကီးမ်ား ႀကီးထြားလိုက္တာ။ အင္အားေကာင္းလိုက္တာ” ကၽြန္ေတာ္တို႔ အံ႔ၾသေနၾကသည္။ ဆင္မ်ားသည္ ထုတ္ေယာက္၊ ဒိုင္းျမားတို႔ကို ပင္႔ကာခ်ီကာ ေျမွာက္ကာႏွင္႔ လူခိုင္းသမွ် လုပ္သည္။

ညဘက္က်ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိသားစု ဆပ္ကပ္သြားၾကည့္ၾကသည္။ ဆင္ႀကီးမ်ားကို ေတြ႕ရသည္။ သူတို႔၏ ေနာက္ေျခေထာက္တြင္ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းခ်ည္ထားၿပီး ထိုႀကိဳးကို သစ္ငုတ္ေသးေသးေလးတြင္ ခ်ည္ထားသည္။

“အေဖႀကီး ဆင္ႀကီးေတြကို ၾကည့္ပါဦး။ သူတို႔ကို ခ်ည္ထားတဲ႔ ငုတ္ကေလးေသးေသးေလး။ သူတို႔ အသာေလး ဆြဲႏုတ္ၿပီး သြားလို႔ ရတာပဲ မဟုတ္လား”

ကၽြန္ေတာ္႔အေမးကို အေဖလည္း စဥ္းစားၾကည္သည္။

“ဟုတ္ပါရဲ႕”

အေဖသည္ ဆင္ထိန္းတစ္ေယာက္ကို သြားေမးသည္။ ဆင္ထိန္းက ေျပာသည္။

“ဆင္ေလးဟာ ငယ္ရြယ္စဥ္က အားသိပ္မရွိဘူး။ သူ႔ေနာက္ေျခကို သံႀကိဳးနဲ႔ ခ်ည္ၿပီး သံတိုင္မွာ မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ထားတယ္။ ဆင္ေလးဟာ ေန႔စဥ္႐ုန္းတယ္။ ဒီလို႐ုန္းကန္ေပမယ္႔ ဘာမွ ျဖစ္မလာဘူး။ သံတိုင္ေတြနဲ႔ သံႀကိဳးေတြက အင္မတန္ခိုင္တယ္။ ဒီေတာ႔ ဆင္ေလးဟာ သတိျပဳမိတယ္။ သူဘယ္ေလာက္ပဲ ဆြဲဆြဲ။ ဘယ္လိုပဲ ႀကိဳးစား႐ုန္းကန္ေနေပမယ္႔ အလကားပါပဲ။ သူ႔ကို အစားအေသာက္ေတြလည္း ေကၽြးထားေတာ႔ အဆင္ေျပေနသားပဲလို႔ သူတြက္တယ္။ ဒီေတာ႔ သူမ႐ုန္းေတာ႔ဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ဆင္ေလးဟာ ႐ုန္းထြက္တဲ႔ အေလ႔အက်င္႔ကို စြန္႔လႊတ္လိုက္ေတာ႔တာပါပဲ။

ဒီမ႐ုန္းထြက္တဲ႔ အေလ႔အက်င္႔ဟာ ဆင္ေလး ႀကီးလာတဲ႔အခ်ိန္အထိ “စြဲ” လာခဲ႔တယ္။”

“ေၾသာ္ ဒါေၾကာင္႔ သူ ဒီလို မ႐ုန္းထြက္ေတာ႔တာကိုး”

“ဟုတ္ပါတယ္။ ခုဆို ငုတ္ေလးစိုက္ၿပီး ခ်ည္ထားရင္ သူလည္း မသိသလိုေနတာ အက်င္႔ပါေနၿပီေလတဲ႔”

လူေတြကိုလည္း ဒီလိုေလ႔က်င္႔ေပးလို႔ရသည္။ ဒါကို စိတ္ပညာရွင္မ်ားက Conditioned ဟုေခၚသည္။

လူေတြက ေစာေစာကေျပာသြားတဲ႔ဆင္ေတြလိုပါပဲ။ သူတို႔ရဲ႕ Conditioned လုပ္ထားတဲ႔ အေလ႔အက်င္႔ထဲမွာ ေခ်ာင္ပိတ္မိေနၾကသည္။ ႐ုန္းထြက္ဖို႔ စိတ္ကူးမွ်မရွိၾကဘူး။

ဒီအတြက္ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခင္ဗ်ားတို႔သည္လည္း မိမိတည္ေဆာက္ထားသည့္ ပင္႔ကူအိမ္ထဲမွာ ကိုယ္တိုင္ ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္တာပဲ ျဖစ္သည္။ ေကာင္းေသာ အေလ႔အက်င္႔ တည္ေဆာက္မိသူသည္ တိုးတက္ေအာင္ျမင္သြားသည္။ မေကာင္းေသာ အေလ႔အက်င္႔ကို တည္ေဆာက္မိသူသည္ နိမ္႔က်သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဘယ္လို အေလ႔အက်င္႔ေတြက ေနာက္ကို ျပန္ဆြဲထားပါသလဲ။ ေခါင္းေဆာင္အမ်ားသည္ သူတို႔ အမူအက်င္႔ အမွားအယြင္းမ်ားကို သူတို႔ ဂ႐ုမျပဳမိၾကေပ။

အဓိကအားျဖင္႔ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာသည့္အခါတြင္ သူတို႔၀န္းက်င္ရွိ လူအမ်ားသည္ ေ၀ဖန္အႀကံျပဳျခင္းထက္ ေျမွာက္ပင္႔ျခင္းမ်ားကိုသာ လုပ္တတ္ၾကသည္။ ေျမွာက္ပင္႔ျခင္းတြင္ သာယာတတ္သည္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေလ႔အက်င္႔ပင္ ျဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကေလးဘ၀က “၀လံုး ေရးတတ္ရင္ေတာင္ ဒီေကာင္ေလး ေတာ္လိုက္တာ” ဟူေသာ ေျမွာက္ေပးတာေတြရွိသည္။ ထုိေျမွာက္ေပးသည္ကို သေဘာက်သည္။ ႀကီးလာေတာ႔ ၀လံုးကို ၀ိုင္းေအာင္မေရးသည့္အခါမွာလည္း အျပစ္ေျပာၾကသူမ်ား မရွိေတာ႔။ ဒီေတာ႔ “ငါ႔၀လံုး အၿမဲ၀ိုင္းတယ္” ဟု အထင္ေရာက္လာၾကတတ္သည္။ အေလ႔အက်င္႔သည္ လူေတြအတါက္ အင္မတန္ အေရးပါသည္။ အေလးထားစရာပါပဲ။