``ဘာနဲ႔စားမလဲ အစ္ကို``
အလိုလိုေနရင္း မိုးမိလို႔ စိတ္ညစ္ေနရတဲ႔အထဲမွာ ထမင္းစားဖို႔ ဖိတ္ေခၚေနတဲ႔ မိန္းမႀကီးကို ဘယ္လို ျပန္ေျဖရမွန္းမသိျဖစ္ေနမိသည္။ နဂိုကတည္းက စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္ေနလို႔ ညစ္ေနခ်ိန္မွာ ဒီလို အေမးခံရေတာ႔ ရြဲ႕ၿပီး ျပန္ေျဖလိုက္မိ၏။
``ပါးစပ္နဲ႔စားမယ္ေလ``
ေျဖတုန္းကေတာ႔ ဘာရယ္ေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္တတ္တဲ႔အက်င္႔က ရွိေနေတာ႔ ေနာက္မိတာပါ။ ဒါကို အေဒၚႀကီးက
``ေအးဟဲ႔ …….. ရွင္က ပါးစပ္နဲ႔မစားလို႔ ဘယ္အေပါက္နဲ႔စားခ်င္ေသးလို႔လဲ``
``အဲ အဲဒီလို သေဘာမ်ိဳးနဲ႔ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ ႐ုတ္တရက္ေၾကာင္သြားလို႔ ေျဖမိတာပါ``
ဆင္ေျချပန္ေပးၾကည့္သည္။ မရပါ။ အေဒၚႀကီးကလည္း ေရာင္းမေကာင္းလို႔ စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္ေနပံု ရပါသည္။ ပိုဆိုးလာပါသည္။
``ပံုစံကိုက ကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းနဲ႔ ဆိုင္ထဲဝင္လာၿပီး ထမင္းမစားပဲ ျပန္ထြက္ၾကည့္။ ထမင္းမစားႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္မယ္``
ဘုရား ဘုရား စိန္ေခၚလိုက္ပံုက ေတာ္႐ံုဆိုရင္ ေသသြားေလာက္တယ္။ အခုနက ထမင္းစားေနသူႏွစ္ေယာက္က စားၿပီးသြားပံုရပါတယ္။
``ဘယ္ေလာက္က်လဲဗ်``
အသံထြက္လာေတာ႔မွ အေဒၚႀကီးလည္း ပိုက္ဆံတြက္ေနေတာ႔ သူ႔ကို ေျပာဖို႔ ေမ႔သြားပံုရသည္။ ဘာမွ မေျပာေတာ႔။ မိုးေလးကလည္း စဲသြားၿပီး ဖြဲဖြဲေလးပဲက်ေတာ႔တာမို႔ အေဒၚႀကီးပိုက္ဆံအမ္းေနတုန္း လစ္ထြက္လာခဲ႔မိတယ္။ မွတ္တိုင္ေရာက္ေတာ႔ ကားက အဆင္သင္႔ေတြ႔လို႔ ကားေပၚကို တက္သြားမိတယ္။ ကားကလည္း လူေတြအျပည့္နဲ႔ အထဲမွာ ၾကပ္ညပ္ေနျပန္တယ္။ စပယ္ယာကို ပိုက္ဆံေပးၿပီး လက္တန္းေပၚကို လွမ္းအကိုင္မွာ
``အား``
မိန္းကေလးအသံတစ္သံ ေအာ္သံေၾကာင္႔ ေနာက္လွည့္ၾကည့္ေတာ႔ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာကို ႐ံႈမဲ႔လို႔ေနျပန္တယ္။ သူက ေအာက္ကို လက္ညွိဳးထိုးျပတယ္။ သူ႔ေျခေထာက္ကို နင္းမိေနတာကိုး။
``ေဆာရီးပါဗ်ာ --- ေဆာရီးပါ မျမင္လို႔ပါ ေတာင္းပန္ပါတယ္``
မိန္းကေလးကို ေတာင္းပန္ေနတုန္း ထိုမိန္းကေလးက
``ဟယ္ ဘယ္သူမ်ားလဲလို႔ ဒါ႐ိုက္တာ သားဦးပါလား . . . ဘယ္သြားမလို႔လဲဟင္ ဒါရိုက္တာႀကီးလည္း ကြ်န္မတို႔လို လိုင္းကားစီးတာပဲေနာ္ …. ခစ္ ….. ခစ္……``
ခက္ပါၿပီ။ သူေၾကာ္ျငာဝင္ခါမွ ကားတစ္စီးလံုး ရွိရွိသမွ်လူေတြက ဝိုင္းၾကည့္ေနျပန္တယ္။ ဘာေျပာရမွန္းမသိ မ်က္ႏွာႀကီး ေအာက္ကိုငံု႔ထားကာမွ
``၆မိုင္ခြဲဆင္းမွာ ပါေသးလား``
စပယ္ယာေမးသံကို ၾကားလိုက္ေတာ႔ ပ်ာပ်ာသလဲ
``ပါတယ္ . . . မွတ္တိုင္ပါတယ္`` ဆိုၿပီး ေျပးဆင္းခဲ႔ရပါတယ္။
အိမ္ကိုေရာက္မွပဲ
``ဟင္း`` ခနဲ သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ႔ပါတယ္။
- - - - - - - - - - × - - - - - - - - - - - × - - - - - - - - - - -
ေနာက္တစ္ေန႔
``မီးသမား အဆင္သင္႔ျပင္``
``ကင္မရာ ခ်ိန္မယ္``
``မင္းသား ေရွ့ကိုနည္းနည္းေလာက္ ေလွ်ာက္လိုက္ပါ``
``ဟိုအေျခာက္မ နင္ေနာက္ကိုဆုတ္ေန``
တျပည့္ေက်ာ္ ဝင္းမိုးက ေအာ္လံတစ္ခုနဲ႔ အလုပ္ေတြလုပ္လို႔။ မင္းသမီးမလာေသးလို႔ စိတ္ပူၿပီး လည္တဆန္႔ဆန္႔လုပ္ေနရတဲ႔အခ်ိန္မွာ မင္းသမီးကား ေရာက္လာျပန္တယ္။ ကားေပၚကဆင္းလာပါၿပီ။ ပထမဆံုုးဆင္းလာတဲ႔သူက မင္းသမီးရဲ႕ အလွဖန္တီးရွင္ မာမီေအး၊ ေနာက္ကဆင္းလာတာ မင္းသမီးအေမ၊ ေနာက္ၿပီး မင္းသမီးရဲ႔ ေမာင္ေလး။ ၿပီးေတာ႔ ကားဆရာ။ ေနာက္ဆံုးမွ မင္းသမီးက ပါးစပ္ကို လက္နဲ႔ကာၿပီး သမ္းေဝရင္း ဆင္းလာပါတယ္။ ခက္ၿပီ။ ႐ႈတင္လာတဲ႔ မင္းသမီးက အိပ္ေရးဝပံု မေပါက္ေသးဘူး။ မ်က္တြင္းကလည္း ခ်ိဳင္႔ေနၿပီ။
``မင္းသမီး ေနမေကာင္းဘူးလား။ ေနာက္က်ေနလို႔ စိုးရိမ္ေနတာ``
``ဟုတ္တယ္ အိပ္ေရးမဝဘူးေလ။ ညက ကိုကိုနဲ႔ အင္တာနက္မွာ စကားေျပာတာ ညဥ့္နက္သြားလို႔ . . . ဒီေန႔ ႐ိုက္ကြင္းဖ်က္လို႔ရမလားဟင္၊ အိပ္ခ်င္ေသးတယ္ . .. ဝါး``
``ဒုကၡပါပဲ မင္းသမီးရယ္၊ ပ႐ိုဂ်ဴဆာက ကြ်န္ေတာ္႔ကို ဆဲလိမ္႔မယ္ဗ်``
``အာာ . . . . ဒါ႐ိုက္တာလုပ္ၿပီး ဒီေလာက္ေတာင္ မလွည့္တတ္ရင္ လုပ္မစားနဲ႔ေတာ႔၊ တျခားကတ္ေတြကို ဆင္ၿပီး႐ိုက္လိုက္ေနာ္၊ အိမ္ကိုပဲ ျပန္ေတာ႔မယ္``
ဆိုၿပီး ကားေပၚကို ျပန္တက္သြားတယ္။ ေနာက္ၿပီး သူ႔လူေတြကို လွမ္းေခၚပါတယ္။ မင္းသမီးအေမႀကီးက
``ေနပါဦး သမီးရယ္၊ အိပ္ခ်င္ရင္ ကားေပၚမွာ အိပ္ေနာ္၊ ႐ႈတင္ေရာက္တုန္း ႐ႈတင္ထမင္း ႐ႈတင္ဟင္းေလး စားၿပီးမွာျပန္တာေပါ႔ေနာ္ ဟုတ္ၿပီလား``
ေအာ္ မင္းသမီးအနားက မင္းသမီးအေမလည္း ႐ႈတင္ထမင္း ႀကိဳက္တာကိုးလို႔ စိတ္ထဲကပဲ ေရရြတ္မိပါေတာ႔တယ္။
- - - - - - - - - - × - - - - - - - - - - - × - - - - - - - - - - -
ဒီေန႔ ႐ႈတင္နားရက္။ အိမ္မွာအနားယူမိတယ္။ သြားခ်င္ လာခ်င္တဲ႔စိတ္လည္းမရွိ။ ပင္ပန္းတဲ႔ရက္ေတြက ဆက္ေနတားကိုး။ တစ္ေယာက္တည္းသမားဆိုေတာ႔ ထမင္းဟင္းက ႀကံဳသလိုစားေနရပါတယ္။ ဒီေန႔အတြက္ကေတာ႔ ရပ္ကြက္ထဲက ကုန္စံုဆိုင္ကပဲ ဘဲဥဝယ္ၿပီး ေမႊေၾကာ္နဲ႔ေလြးဖို႔ စိတ္ကူးၿပီး ကုန္စံုဆိုင္ကို ထြက္လာမိတယ္။
``ဘဲဥ တစ္လံုး ဘယ္ေလာက္လဲဗ်``
``၁၂၀ပါ အစ္ကို . . . ဘယ္နလံုးယူမလို႔လဲ``
``ဟာ . . . ဘဲဥကလည္း ၁၂၀ ေပးၿပီး ေသးလိုက္တာ``
``ဟုတ္တယ္ရွင္႔ . . . အဲဒါက အပ်ိဳဥတာေလ. . . ကြ်န္မဥရင္ ဒီ႔ထက္ေတာ႔ ႀကီးႏိုင္ပါတယ္``
``ဟား ဟား ဟား ခင္ဗ်ားက ရယ္စရာေတာ္ေတာ္ ေျပာတတ္ပါလား``
``ဪ. . . ဒါ႐ိုက္တာကို အလကား စတာပါေတာ္ . . . ကြ်န္မက ဥရေအာင္ဘဲမွမဟုတ္တာ``
``ဘဲမျဖစ္တာက ေတာ္ေသးတာေပါ႔ေနာ႔ . . . ေတာ္ၾကာ ၾကက္ျဖစ္ရင္ေတာ႔ ပိုဆိုးသြားလိမ္႔မယ္``
ေျပာတုန္းကေတာ႔ သတၲဝါၾကက္ကို ေျပာတာပါ။ ဘယ္လို နားလည္သြားတယ္ေတာ႔ မသိ။
``ရွင္က ကြ်န္မကို ဘယ္လို အစားထဲက ထင္လို႔လဲ။ ေယာက်ာ္းေသလို႔ မုဆိုးမျဖစ္ေနတာကို ရွင္က ထိခ်င္ ရိခ်င္တယ္ေပါ႔ . .. လာၾကပါဦး အရပ္ကတို႔ရဲ႕ . . . ဒီမွာ ကြ်န္မကို . . .``
လူေတြကလည္း ဝိုင္းလို႔အံုလို႔ ၾကည့္ေနၾကၿပီ။ ရွက္လိုက္တာ။ ဘယ္လိုရွင္းရမွန္းကိုမသိႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနကာမွ ရပ္ကြက္လူႀကီးေရာက္လာၿပီး ေျဖရွင္းေပးတယ္။ ရွင္းေပးပံုက -
``ေအးကြယ္. . . အခ်င္းခ်င္းေတြပဲ တစ္ရပ္ကြက္သားအခ်င္းခ်င္းေတြ ေျပလည္ေအာင္ ညႇိလိုက္ၾက . . . ညဥ္းကလည္း ေဈးေရာင္းတာ ၾကည့္ေရာင္းေပါ႔ . . . ေဈးေခၚတာ မမ်ားေစနဲ႔။ မင္းကလည္း ႀကိဳက္ေဈးရမွ ယူေလ . . . ဟုတ္ၿပီလား``
ခက္ၿပီ။ လူႀကီးရွင္းကာမွ ေထာင္လံုးလံုးက်မယ္႔အေရးကို ေရာက္ရၿပီ။
ေတာ္ၿပီ။ ဘာမွ မဝယ္ေတာ႔ဘူး။ ျပန္တာပဲေကာင္းတယ္ဆိုၿပီး ႐ုတ္တရက္လွည့္ထြက္လိုက္တယ္။ လူေတြက လမ္းဖယ္ေပးၾကတယ္။ ဟိုမုဆိုးမကေတာ႔ ငိုေနဆဲပါ။ မတိတ္ေသးဘူး။ ဆိုင္ေရွ့ကေန ေျခလွမ္းလို႔ သံုးလွမ္းေတာင္ မျပည့္တတ္ေသးဘူး။ မုဆိုးမက ငိုသံပါႀကီးနဲ႔ လွမ္းေအာ္လိုက္ေသးတယ္။
``ကြ်န္မဥရင္ လာဝယ္ပါဦးေနာ္`` တဲ႔
- - - - - - - - - - × - - - - - - - - - - - × - - - - - - - - - -
ကံၾကမၼာကပဲ နိမ္႔ေနသလား။ လူကပဲ ညံ့ေနသလားေတာ႔ မေျပာတတ္။ ေန႔စဥ္ႏွင္႔အမွ် အဆင္မေျပမႈေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရဆဲ ဒါ႐ိုက္တာ သားဦးတစ္ေယာက္ ေဗဒင္ဆရာဆီသြားၿပီး ယၾတာေခ်မယ္ေပါ႔။ အဲဒါနဲ႔ က်ိဳကၠဆံဘုရားထဲက ေဗဒင္ဆရာဆီကို သြားေမးၿပီး ယၾတာေခ်ခဲ႔တယ္။ ေဗဒင္ဆရာကလည္း ေဟာေပးလိုက္တယ္။ ဒီကျပန္တာနဲ႔ အားလံုးကို အဆင္ေျပေစရမယ္တဲ႔။ အဆင္ေျပလိုက္ပံုမ်ား ဆူးေလကို ကားျပန္စီးေတာ႔ ပိုက္ဆံအိတ္ ခါးပိုက္ႏႈိက္ခံရတယ္။ စပယ္ယာကို ေျပာၿပီး ကားခမေပးပဲ စီးခဲ႔ရတယ္။ ဆူးေလေရာက္မွ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီ၀င္ၿပီး ပိုက္ဆံေခ်း၊ ၿပီးေတာ႔ ၆ မိုင္ခြဲကို ျပန္မယ္ေပါ႔။ ကိုယ္႔အေတြးနဲ႔ကိုယ္ စဥ္းစားရင္း ဒီေန႔လည္း ဘာေတြ အဆင္မေျပျဖစ္ဦးမယ္ဆိုတာကို ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ လိုင္းကားေပၚ တက္လာခဲ႔ပါတယ္္။ စဥ္းစားတာက ဘယ္အထိေရာက္သြားတယ္ေတာ႔ မသိဘူး။ ဆင္းရမယ္႔ မွတ္တိုင္က ၆ မိုင္ခြဲမွာ။ မွတ္တိုင္ေက်ာ္ၿပီး ပါသြားတာ သတိရမွ ျပန္ၾကည့္ခ်ိန္မွာေတာ႔ မဂၤလာဒံုက ဝါယာလတ္မွတ္တိုင္ကို ေရာက္ေနပါၿပီ။ ေအာ္…… မွတ္တုိင္က ေတာ္ေတာ္ ေက်ာ္ခဲ႔တာပဲ။ ေဗဒင္ဆရာေဟာတာကေတာ႔ ဒီကေနျပန္တာနဲ႔ အဆင္ေျပၿပီတဲ႔။ အခုထိေတာ႔ အဆင္မေျပတာေတြပဲ ဆက္တိုက္ႀကံဳရတုန္းပဲဟ။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္႔အေၾကာင္းနဲ႔ ကိုယ္ကံပဲေလလို႔သာ စိတ္ကို ေလ်ာ႔ခ်ၿပီး အိမ္ျပန္ဖို႔ ေျခလွမ္းျပင္လိုက္ေတာ႔မွ လြယ္ေနက် လြယ္အိတ္ ကားေပၚမွာ က်န္ခဲ႔မွန္း သိရျပန္တယ္။ ကားကေတာ႔ ထြက္သြားေလၿပီ။ ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ႔မလဲ။ နိဗၺနပစၥေယာ၊ ေဟာတုေပါ႔။ ေရစက္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အိမ္အျပန္လမ္းမွာေတာ႔ မနက္ဖန္အတြက္လည္း အဆင္မေျပျခင္းမ်ားကို ေစာင္႔ေမွ်ာ္လ်က္ အတိတ္က အဆင္မေျပျခင္းမ်ားကို ျပန္စဥ္းစားရင္း မိန္႔မိန္႔ႀကီး ၿပံဳးလ်က္သား ဒါ႐ိုက္တာ သားဦးတစ္ေယာက္ အိမ္ကိုျပန္ေရာက္ဖို႔ ကားျပန္စီးရေပဦးမည္။
အစဥ္ေလးစားလ်က္
သားဦး
No comments:
Post a Comment